Omdat hitte en regenval deel uitmaken van het leven, bevorderen ze ook de geboorte en ontwikkeling van paraplu's. Het Engelse woord "paraplu" komt van het Italiaanse woord "paraplu", dat is afgeleid van het Latijnse woord "umbella", en het Latijnse woord "umbella" is afgeleid van "paraplu". Deze Latijnse woorden vertalen zich als schaduw of schaduw. Net zoals het woord ‘parasol’ een combinatie is van de Franse woorden ‘parare’ en ‘sol’, wat ‘bescherming tegen de zon’ betekent, werden parasols oorspronkelijk gebruikt om zichzelf te beschermen. Deze etymologie komt tot uiting in de manier waarop oude beschavingen paraplu’s gebruikten.

Paraplu van de oude beschaving
Ik moet de wijsheid van de Ouden bewonderen. Ze zetten grote bladeren op hun hoofd om regen te voorkomen. Omdat bladeren overal te zien zijn en hernieuwbaar zijn, zijn er in groenblijvende gebieden het hele jaar door bladeren. De oude Egyptenaren gebruikten palmbladeren, veren en uitgerekte papyrus om parasols te maken. Ze werden aan strijdwagens gehangen terwijl ze marcheerden in de hete Afrikaanse zon, of werden door bedienden op de hoofden van koninklijke lieden en heilige figuren geplaatst.

Zoals we allemaal weten, vroegen de nobele vrouwen uit het oude Griekenland aan slavinnen om hen te voorzien van parasols, niet alleen ter bescherming tegen de zon, maar ook als modeaccessoires. Juist vanwege de connectie tussen parasols en vrouwen wordt de mannelijkheid van Griekse mannen in twijfel getrokken als het gaat om de vraag of zij worden beschouwd als dragers van parasols.

China gebruikt parasols en parasols om zichzelf te beschermen tegen zon en regen, maar deze praktijk beperkt zich ook tot de hogere klasse. De koninklijke koets is uitgerust met vele parasols die voor praktische en ceremoniële doeleinden kunnen worden gebruikt.

Het vermeldt ook de vroegste oude Chinezen die opvouwbare paraplu's gebruikten. De tekst dateert van 2.400 jaar en verwijst naar paraplu’s die verschuifbaar en dicht te doen zijn.

Het donkere tijdperk van paraplu's
Paraplugegevens uit de middeleeuwen in Europa zijn uiterst zeldzaam, en historici zijn hiervan onder de indruk en geloven dat het instrument in de regio zelden (of helemaal niet) wordt gebruikt. De mantel is een vaak aangehaald instrument en de middeleeuwse Europeanen gebruikten het om zich te verbergen als het regende.

Pas in de 16e eeuw werden parasols opnieuw genoemd in de Europese geschiedenis. Deze verklaring beperkt zich echter tot de Italiaanse katholieke geestelijken.

Paraplu's in Europa van de 17e tot de 19e eeuw
In de 17e eeuw werden parasols en parasols gebruikt in Engeland en Frankrijk. Vermoedelijk komt dit doordat de relatie tussen Europa en Azië op dit moment in de geschiedenis voortdurend evolueert. China en India zijn nooit gestopt met het gebruik van deze instrumenten, en de culturen van de twee landen zijn begonnen het Westen binnen te dringen.

Hoewel er Italiaanse cavalerie in de zon rijdt, zijn er gegevens dat parasols en parasols nog steeds rechtstreeks door bedienden worden verzorgd.

Tijdens deze periode zijn paraplu's lastig. Veel voorkomende materialen die worden gebruikt om paraplu's te maken zijn houten stokken of walvisbotten met een met was bedekte canvas luifel.

De Parijse koopman Jean Marius maakte in 1710 lichtgewicht opvouwbare paraplu's populair in Europa. Het mechanisme van openen en sluiten is vergelijkbaar met dat van de hedendaagse paraplu's. Gedurende de 18e eeuw werden paraplu's gewijd aan regenachtige dagen steeds gebruikelijker in Frankrijk. Eerst verschenen er verhuurdiensten, die vervolgens plaats maakten voor steeds meer winkels die voor iedereen paraplu's maakten en verkochten.

Pas toen Jonas Hanway rond 1750 paraplu's op openbare plaatsen begon te dragen, kwam Engeland niet af van de verouderde opvatting over paraplu's. Hanwei stond erop de paraplu mee te nemen naar de plek waar hij was geweest, en eind 18e eeuw werd hij uiteindelijk geaccepteerd en gebruikt door het Britse publiek. Zijn reputatie is zo hoog dat de paraplu die iemand bij zich droeg "Hanwei" wordt genoemd.

Samuel Fox vond in 1852 de stalen paraplu uit, waardoor het frame werd versterkt en het gewicht van de paraplu verder werd verminderd. Deze grotere bruikbaarheid heeft de groeiende populariteit ervan bevorderd. Heren begonnen ook op maat gemaakte paraplu's aan te passen met handvatten waar spullen in kunnen worden opgeborgen.

Moderne paraplu
Hans Haupt vond in 1928 de intrekbare zakparaplu uit, de eerste grote innovatie van moderne paraplu's. Haupt vergelijkt een zakparaplu met een klein kind en noemt het "knirps" en het Duitse "tot" of jong kind. Knirps zal synoniem worden met het Duitse merk van opvouwbare paraplu's.

Nylonstof werd in de jaren zestig het materiaal bij uitstek voor parapluvormige luifels. Er werden parasols geproduceerd met meer regenbestendigheid en sneldrogende eigenschappen, mogelijk met verschillende kleuren en patronen.

Het einde van de 20e eeuw markeerde enkele subtiele maar opmerkelijke veranderingen in het parapluontwerp, zoals het gebruik van aluminium en glasvezel en tefloncoating in het parapluframe.

Tegenwoordig ontwikkelen parasols en parasols zich over de hele wereld op een gezonde manier, en ook de technologische vooruitgang ontwikkelt zich voortdurend. Hun vormen en functies zijn verbeterd. Mensen van alle geslachten en klassen gebruiken paraplu's of paraplu's.

Susino biedt verschillende paraplu's, zoals opvouwbare paraplu's , grote golfparaplu's , omgekeerde paraplu's , enz. De grootste paraplufabrikant in de industrie met de meest onberispelijke productketen.